بیست سال پیش بود ... در چنین روزهـایی، نهـالی کوچک با هدف آبادانی گوشه ای از خاک پاک این سرزمین کاشتیم و آن را «پاس آداک» نامیدیم. تنها لطف پروردگـار آن را در برابر طوفان مشکلات و فراز و نشـیب راه حفـظ نـمود و یـاری و حمایـت همکـاران و همراهان بود که آن را آبیاری می کرد. تا امروز که پس از سالها، ریشه هایمان در خاک و دستهایمان سوی آسـمان بلند است. و این همه نعمت و یارانی اینچنین همراه را شاکریم.